گیلاس شیرین برای میان وعده سرگرم کننده است، اما زمانی که نوبت تفریح فرا می رسد، ترشک آلبالو انتخاب ماست.
وقتی صحبت از گیلاس می شود، تصمیمات زیادی برای گرفتن ندارید. این پیتزا یا غلات یخ زده نیست، جایی که راهروها تا زمانی که حاشیه سود وجود دارد، کشیده شوند.
بسته به مکان و زمان خرید، گیلاس شیرین یا ترش می‌خرید، حتی اگر طبق دایره المعارف مصور میوه‌ها، سبزیجات و گیاهان دارویی بیش از 1000 رقم گیلاس وجود دارد.
بیشتر گیلاس هایی که در سوپرمارکت‌ها فروخته می‌شوند، گیلاس‌های شیرین هستند و آن‌هایی هستند که می‌گیرید، به ساحل می‌برید و می‌خورید.
هسته هایش را در شن ها تف کرده و با پاهایتان دفن می‌کنید. پس آلبالو چی؟ تفاوت در چیست؟
آلبالو را گیلاس ترش نیز می نامند زیرا حتی میوه نیز به بازاریابی نیاز دارد. من هنوز به آنها می گویم آلبالو.
اینها مربای ما در اطراف آشپزخانه آزمایشی Bon Appétit هستند زیرا اینها گیلاس هایی هستند که می خواهید با آنها بپزید.
آنها نسبت به گیلاس شیرین قند کمتری دارند و این چیز خوبی است زیرا اسیدیته بالای آنها طعم روشن و زنده ای را به ارمغان می آورد در حالی که قند آنها هنگام پختن آنها متمرکز می شود.
پس از پخته شدن طعم شیرین تری خواهند داشت. وقتی با گیلاس شیرین می‌پزید، شکر بدون اسیدیته زیاد است تا متعادل شود.
بنابراین طعم یک نت و گاهی خیلی شیرین است. اندی براقانی، سردبیر ارشد، می‌گوید: «آلبالوها نیز بافتی لطیف دارند.
هر سال آنها میزبان جشنواره ملی گیلاس هستند، جایی که شما می توانید در مسابقه تف کردن گودال گیلاس (مشروط به وجود یک بیماری همه گیر جهانی) شرکت کنید.
در حالی که تقریباً در تمام جاده‌ها در غرفه‌های مزرعه‌ها گیلاس‌های شیرینی وجود دارد که در غرفه‌های مزرعه‌ای به فروش می‌رسند.
اکثر گیلاس‌هایی که در منطقه تراورس سیتی رشد می‌کنند، در نهایت به گیلاس در انتهای فنجان‌های ماست، گیلاس یخ‌زده، آب گیلاس و غیره تبدیل می‌شوند.
