به دلیل مزایای ذرت خوراک دام و طیور در بهبود راندمان رشد در تولید گاو گوشتی استفاده می شود. با این حال، دانه ذرت معمولاً بخش بزرگی از جیره گاوها را تا پایان چرخه زندگی آنها در دوره ای به نام “پایان” تشکیل نمی دهد، زمانی که گاوها اغلب در یک پروار نگهداری می شوند.
بخش اعظم زندگی یک حیوان گوشتی در ایالات متحده، صرف نظر از اینکه آنها از دانه یا علف تهیه شده باشند، صرف علوفه های مصرف کننده علف (گیاهان کامل) می شود.
بسته به منطقه کشور و قیمت ها و در دسترس بودن خوراک های مختلف، دانه ذرت ممکن است 60 تا 85 درصد از رژیم غذایی یک حیوان آماده غلات را در مرحله نهایی تشکیل دهد.
15 تا 40 درصد دیگر رژیم غذایی حیوان را علوفه یا علوفه (مانند یونجه)، محصولات جانبی (مانند غلات تقطیر) و مواد معدنی و ویتامین ها تشکیل می دهد.
علاوه بر بهبود راندمان رشد، دانه ذرت در مرحله تکمیل به گاوها تغذیه می شود زیرا با افزایش رسوب چربی (به ویژه چربی درون عضلانی یا طعمی) درجه کیفی لاشه را افزایش می دهد که منجر به محصول مطلوب تری برای مصرف کنندگان می شود.
گاو های روی چمن، از جمله گوشت گاو آماده با علف، می‌توانند به مکمل‌های انرژی یا خوراک‌های غنی از پروتئین که ممکن است حاوی دانه ذرت باشد نیاز داشته باشند تا زمانی که کیفیت تغذیه‌ای علف پایین است، نیازهای غذایی خود را برآورده کنند.
در حالی که رژیم غذایی ارائه شده برای تکمیل گاو در پروارها به برخی از نهاده های خوراکی انسان (به عنوان مثال، دانه ذرت) متکی است.
علوفه و محصولات جانبی که در طول زندگی به گاوها داده می شود تا حد زیادی برای انسان غیرقابل خوردن است.
به عنوان مثال، هنگامی که کل خوراک مصرفی گاو در طول زندگی محاسبه شود (به معنی تمام خوراکی که آنها از بدو تولد تا برداشت مصرف می کنند).
