یک سنگ آذرین روشن رنگ با دانه های آنقدر بزرگ که با چشم غیرمسلح قابل مشاهده است سنگ گرانیت صنعتی می باشد. از تبلور آهسته ماگما در زیر سطح زمین تشکیل می شود.
گرانیت عمدتاً از کوارتز و فلدسپات با مقادیر جزئی میکا، آمفیبول و سایر مواد معدنی تشکیل شده است.
این ترکیب معدنی معمولا به گرانیت رنگ قرمز، صورتی، خاکستری یا سفید می دهد که دانه های معدنی تیره در سرتاسر سنگ قابل مشاهده است.
گرانیت شناخته شده ترین سنگ آذرین است. بسیاری از مردم گرانیت را به این دلیل می شناسند که رایج ترین سنگ آذرین موجود در سطح زمین است.
به این دلیل که گرانیت برای ساختن بسیاری از اجسام که در زندگی روزمره با آن مواجه می شوند استفاده می شود.
اینها شامل کانترها، کاشی‌های کف، سنگ‌فرش، حاشیه، آج‌های پله‌ها، روکش ساختمان و بناهای یادبود گورستان است.
گرانیت در اطراف ما استفاده می شود به خصوص اگر در یک شهر بزرگ مدرن زندگی می کنید.
گرانیت همچنین به دلیل قرار گرفتن در معرض طبیعی بسیار معروف در جهان شناخته شده است.
اینها عبارتند از: کوه سنگ، گرجستان. دره یوسمیتی، کالیفرنیا؛ کوه راشمور، داکوتای جنوبی؛ پیکس پیک، کلرادو؛ و کوه های سفید، نیوهمپشایر.
کتاب های درسی زمین شناسی مقدماتی گزارش می دهند که گرانیت فراوان ترین سنگ در پوسته قاره ای است.
در سطح، گرانیت در هسته‌های بسیاری از رشته‌کوه‌ها، در مناطق وسیعی به نام «باتولیت‌ها» و در نواحی هسته‌ای قاره‌ها به نام «سپر» در معرض دید قرار می‌گیرد.
کریستال های معدنی بزرگ در گرانیت شواهدی است که نشان می دهد گرانیت به آرامی از مواد سنگ مذاب سرد می شود.
این سرد شدن آهسته باید در زیر سطح زمین اتفاق می افتاد و به مدت زمان طولانی نیاز داشت.
اگر امروز این گرانیت ها در سطح قرار می گیرند، تنها راهی که می تواند اتفاق بیفتد این است که سنگ های گرانیتی بالا رفته و سنگ های پوشاننده فرسایش یافته باشند.
