در طب سنتی، زرشک به عنوان یک ماده سرد و خشک طبقه بندی می شود و تصور می شود که دارای خواصی است که اسهال را کنترل می کند.
تقویت معده، کبد و قلب؛ از بین بردن صفرای اضافی؛ رفع تشنگی؛ و گرمای معده خنک، التهابات داخلی و ریزش خون.
مخلوط زرشک فله 1401 با داروهای گرم برای رفع انسداد کبد، روده و روده مفید است.
برای درمان اسهال خونی ناشی از سردی و ضعف کبد و روده.
و به طور کلی برای درمان بیماران مبتلا به سرماخوردگی (مابرودین).
تصور می شود مخلوط زرشک و افسنطین هضم را بهبود می بخشد و آب زرشک از استفراغ و غش جلوگیری می کند.
گفته می شود که توت ها به دلیل ضعف روده و ضماد زرشک برای رفع آبسه های حاد، زخم معده و اسهال خونی را درمان می کنند.
اعتقاد بر این است که مخلوط آب زرشک، سیب و لیمو با شکر می تواند با سموم خطرناک مقابله کند و مارگزیدگی، تپش قلب، استفراغ و کاهش اشتها را درمان کند.
اما تصور می شود خوردن زرشک باعث نفخ معده (قابل رفع با میخک) و خشکی و یبوست (قابل رفع با شکر و شیرینی) می شود.
پوست ساقه بوته که در عربی عود الریض و در کتب پزشکی فارسی ارضیس نامیده می شود، خواص دارویی مشابهی دارد.
تصور می‌شود نوشیدنی‌ای که از دم کرده پوست آن در آب داغ تهیه می‌شود، در صورت ابتلا به سرما، روی کبد اثر مقوی دارد و تصور می‌شود که شستشوی دهان با این مایع لثه‌ها را بهبود می‌بخشد، لثه‌ها را تقویت می‌کند و درد دندان را کاهش می‌دهد.
جوشانده غلیظ پوست آن به صورت قطره برای رفع بیماری های مزمن چشم و تنقیه برای پاکسازی کبد و التیام زخم های روده استفاده می شود.
از چوب و پوست آن رنگ زردی به نام بربرین استخراج می شود که برای رنگرزی پشم فرش و دباغی چرم استفاده می شود.
در ادبیات فارسی، اشک (سرشک) را به زرشک (زرشک) تشبیه کرده اند.
در کاربرد محاوره‌ای مدرن، وقتی کسی بی‌جا عصبی یا هیجان‌زده می‌شود، حاضران با گفتن «Zerešk!» یا «Ab(-e) Zerešk!» به او می‌خواهند که آرام شود.
