آلودگی آب آشامیدنی توسط مواد شیمیایی می تواند در چندین مرحله از سفر آن از منبع به شیر آب و به کاربر رخ دهد.
مواد پلاستیکی موجود در سیستم های توزیع آب و خانگی در تماس با مواد شیمیایی تاثیر زیادی بر روی آب دارند.
در سیستم توزیع آب، لوله پلیکا سایز 10 که معمولاً مورد استفاده قرار می‌گیرند پلی وینیل کلراید (PVC)، پلی اتیلن متقاطع (PEX) و پلی اتیلن (PE) هستند که می‌توانند مواد شیمیایی آلی را با اثرات مضر سلامتی شسته و کیفیت آب را کاهش دهند.
اینها شامل ترکیبات اکسیژن دار اتیل ترت بوتیل اتر (ETBE)، متی-ترت بوتیل اتر (MTBE) و محصول تجزیه آنها ترت بوتیل الکل (TBA) و همچنین محصولات تخریب آنتی اکسیدان ها مانند 2،4-دیترت بوتیل فنل (DTBP) و BTEX (بنزن، تولوئن، اتیل بنزن و زایلن).
مطالعه قبلی نشان داد که اتیل-ترت بوتیل اتر (ETBE)، متی-ترت بوتیل اتر (MTBE) و TBA شسته شده از لوله های پلاستیکی بر کیفیت آب تأثیر می گذارد.
ولتون و همکاران نشان داد که 158 آلاینده شناخته شده است که از لوله های پلی اتیلن متقاطع (PEX) به آب آشامیدنی نفوذ می کنند.
بسیاری از آلاینده‌های دیگر هنوز ناشناخته مانده‌اند، و همچنین اثر مخلوط مواد شیمیایی به خوبی درک نشده است.
بنابراین پیشنهاد می‌شود که سنجش‌های مبتنی بر سلول‌های مبتنی بر اثرات می‌توانند راه‌حل خوبی باشند.
ترکیبات شناسایی شده در لوله های آب را می توان از لوله های خانگی منشاء گرفت.
مطالعات قبلی روی 35 آلاینده آلی در آب اروپا نشان داد که غلظت آلاینده ها تا 4 میکروگرم در لیتر بود.
آلودگی آب های سطحی یکی از آسیب های زیست محیطی کلیدی است که می تواند نگرانی سم شناسی قابل توجهی را ایجاد کند، اگرچه در غلظت کم.
در نتیجه شناسایی منابع و مقادیر موجود در آب آشامیدنی ضروری است.
شناسایی و پایش این آلاینده ها در تلاش برای ایمن نگه داشتن کیفیت آب آشامیدنی برای سلامت انسان ها و در تفسیر مجموعه داده های پیچیده برای ارزیابی کیفیت آب از اهمیت حیاتی برخوردار است.
یک برنامه نظارتی برای مواد شیمیایی آلی در آب اغلب منجر به مجموعه داده هایی با تعداد زیادی پارامتر می شود که درک آن اغلب دشوار است.
