این تحقیق بر اساس نظرسنجی انجام شده در بنگلادش در سه بخش عمده تولید بذر، یعنی داکا، میمنسینگ و چیتاگونگ انجام شد.
داده های توصیفی با انتخاب تصادفی 100 دهقان و 100 خرده فروش روستایی برای مصاحبه های عمیق جمع آوری شد.
رویکرد حسابداری عمومی نیز برای ارزیابی سود و زیان مورد استفاده قرار گرفت.
هدف از این مطالعه تجزیه و تحلیل تمایلات بازاریابی کشاورزان و فروشندگان بذر سبزی بود.
نتایج نشان‌دهنده کمبود اطلاعات بازار، نهادها و ترتیبات ضعیف، زیرساخت‌های بازاریابی ضعیف، سیستم حمل‌ونقل و توزیع حاشیه سود بالا و ناعادلانه در میان بازیگران زنجیره ارزش با سهم کمی برای کشاورزان در بازار بذر سبزیجات بود.
این یافته ها نشانگر کارایی ضعیف بازاریابی و در نتیجه عملکرد غیربهینه سیستم بازاریابی بذر هستند.
تعیین‌کننده‌های قابل‌توجهی در عرضه بازار بذر سبزی عبارتند از میانگین قیمت فعلی، سن، اندازه کل زمین، تجربه کشاورزان، جنسیت، تعداد گاو و دسترسی به اطلاعات بازار.
عوامل تعیین‌کننده تقاضا برای دانه‌های سبزیجات – اندازه خانواده، دفعات خرید، میانگین قیمت فعلی، سطح درآمد، میانگین هزینه‌های غذا و خرید، سود یا زیان کشاورزی بذر سبزیجات – در این مطالعه معنی‌دار بودند.
بر اساس یافته‌های این گزارش، بخش بذر سبزیجات در بنگلادش به حمایت بیشتری از سوی دولت به‌ویژه از نظر سیاست‌های بازاریابی به منظور بهبود وضعیت فعلی کشاورزی بذر سبزیجات نیاز دارد
کشت بذر سبزیجات به دلیل کمبود فناوری و دانش و همچنین کمبود بودجه سودآور نبود.
با وضعیت موجود زیرساخت ها، حضور واسطه ها اجتناب ناپذیر است.
در نتیجه کشاورزان چاره ای جز پیروی از دستورات واسطه ها ندارند و در نتیجه کیفیت بذر را دچار مشکل می کند.
از این رو، نتایج حاکی از اقداماتی است که باید برای تولید، زیرساخت بازار، تمهیدات و نهادها برای بهبود عملکرد سیستم بازاریابی بذر انجام شود.
همچنین یک کانال توزیع بذر سبزیجات را پیشنهاد می کند که از طریق آن یک جامعه تعاونی به عنوان یک مرکز جمع آوری برای یک طرح بازاریابی کارآمدتر عمل می کند.
