صندل ها و تاریخچه آنها مورد توجه این وبلاگ جدید خواهد بود. این است که هواهای یکپارچهسازی با سیستمعامل یا لمس قدیمی یک روند جهانی در هر جنبه ای از مد است و کفش نیز از آن عقب نیست.
به همین دلیل، صندل انگشتی زنانه جزئیات بهترین مدل‌های «قدیمی» را در بر می‌گیرند که از برجسته‌ترین رنگ‌ها تا رنگ‌هایی که بیشتر به رنگ‌های قدیمی مربوط می‌شود، را شامل می‌شود .
صندل قدیمی ترین کفش دنیاست. برای صحبت در مورد منشأ آن باید به هزاران و هزاران سال پیش برگردیم. ریشه کلمه صندل از لاتین sandalĭum است، اما این نوع کفش از دوره نوسنگی شناخته شده است.
در طول تاریخ دستخوش تغییراتی شده است و خویشاوندانی مانند هوآراچ، فلیپ فلاپ، پای کلاغی حتی پدیدار شده اند، اما همه آنها متعلق به خانواده ای هستند که هدفشان پوشاندن کف پا است، اما بخشی از کف پا و انگشتان را نشان می دهد.
مصریان باستان صندل هایی می پوشیدند که از برگ درخت خرما و پاپیروس درست می شد. در میان یونانیان، صندل ها با داشتن کفی مقاومی که به وسیله طناب، روبان یا نوارهای نازک چرمی به پا بسته می شد، مشخص می شد.
در دوران روم باستان، این کفش‌ها پیچیده‌تر بودند، زیرا چکمه‌ها و صندل‌های خود را با طرح‌هایی حک می‌کردند.
و همانطور که در اشکال مختلف وجود داشت، در مواد نیز وجود داشت: چوب، چرم، منسوجات، کاه، فلز و حتی سنگ، و تقریباً در هر فرهنگ در جهان، هر سطح از جامعه را زینت داده اند.
در میان همه این فرهنگ ها، صندل بهترین کفش بود و برای همه چیز استفاده می شد. البته در ابتدا خیلی روستایی تر و ساده تر بودند و طرح هایی که پیدا می شد بسیار کمیاب بود.
با گذشت سال ها، این کفش هزار ساله تنوع و راحتی بیشتری را ارائه می دهد:
در رنگ ها، بافت ها، مواد… سنتی ترین آن ها تقریباً تا به امروز دست نخورده باقی می مانند. آنها معمولاً از چرم و به رنگ های خاکی ساخته می شوند، تقریباً صاف و در مچ پا بسته می شوند.
آنها برای پوشیدن با ظاهری آرام یا شلوار جین مچ پا مناسب هستند. به دنبال این رشته از کفش‌های قدیمی، صندل‌های کیتارا کفش‌های قومی را توصیه می‌کنند. صندلی که بدون شک با خواندن این مطلب از آن خوشتان خواهد آمد.
