نمادی از تجمل، موقعیت و سلیقه خوب در سراسر جهان.
هر چقدر هم که روند تغییر کند، فرش ایرانی از مد و زمان خارج می شود.
آنها هنوز هم سالن های کاخ مجلل و فضاهای طراحی برتر را زینت می دهند، زیرا دنیای داخلی هیچ محصول کامل تری را نمی شناسد.
ما در مورد این فرش های افسانه ای در مقاله خود خواهیم گفت.
آنها از کجا آمده اند، برای چه کسانی مناسب هستند و چرا اینقدر برای آنها ارزش قائل هستند؟ و در پایان نکاتی را در مورد نحوه انتخاب فرش ایرانی بی نقص ارائه خواهیم داد.
ایران امروزی زمانی در قلمرو ایران باستان قرار داشت – این نام از آنجا آمده است.
این نام نمادین شد و به شاهکارهای این کشور چسبید.
فرش ایرانی و روفرشی نه متری ابریشم هنوز هم محترمانه «فارس» نامیده می شود.
راز آنها چیست؟
چرا طراحان به دنبال “فرش ایرانی” هستند در حالی که کلکسیونرها در سراسر جهان به دنبال این محصولات هستند؟ پاسخ ساده است: ترکیبی از کیفیت بی نظیر با زیبایی بی نظیر.
بافندگان ایرانی قرن هاست که مهارت های خود را تقویت کرده اند و آن را به کمال رساند.
فناوری آنها به شما امکان می دهد آثاری را چنان ظریف و ظریف خلق کنید که تکرار آنها به سادگی غیرممکن است.
فرش در فرهنگ ایران هرگز جزء کالاهای رایج خانه نبوده است.
این یک اثر هنری پر از نمادها بود.
هر الگو و هر خط در آن معنای خاص خود را دارد و در مکانی کاملاً مشخص قرار دارد.
از این رو سبک قابل تشخیص است.
با این حال، الگوی گل مشخص “پارسیان” بلافاصله ظاهر نشد.
در ابتدا این فرش ها کاملاً متفاوت بودند.
قالی بافی از هزاران سال پیش در قبایل کوچ نشین آسیای مرکزی شکل گرفت.
سپس فرش کارکردهای بسیاری را به طور همزمان انجام داد: به عنوان یک سرپناه گرم، به عنوان یک میز و به عنوان دکوراسیون خانه خدمت می کرد.
در مراسم و جشن ها شرکت می کرد.
به همین دلیل بود که او باید عملی بودن و زیبایی هنری را با هم ترکیب می کرد.
لازم بود به سرعت محصولات تولید شود، بنابراین هم تکنیک بافت و هم زینت ساده بود.
این الگو شامل تصاویر تلطیف شده از تپه ها، درختان، حیوانات اهلی بود.
خطوط مستقیم افق یا مرزهای دارایی قبیله را مشخص می کرد و آب های مواج – نهرها و رودخانه ها.
پس تمام عالم انسان در فرش محصور شد.
