برای اولین بار از شوینده چند منظوره اکتیو در آزمایش های متمرکز ایزو الکتریک بومی برای غربالگری برهمکنش های الکترواستاتیکی بدون افزایش رسانایی استفاده شدند.
از آن زمان، آنها در طیف گسترده‌ای از کاربردها از جمله حل شدن و تبلور پروتئین‌ها استفاده شده‌اند. پروتئین‌های دناتوره‌شده حرارتی.
به دلیل گروه‌های آبگریز کوتاه و اثر غربالگری شارژ، NDSBها از تجمع جلوگیری می‌کنند و منجر به بازده بالاتر پروتئین‌های غشایی می‌شوند.
همچنین قابل ذکر است که NDSB-195، NDSB-21- 221 در 280 نانومتر جذب نمی شود.
بنابراین، آنها با روش های خالص سازی پروتئین سازگار هستند که در آن غلظت پروتئین با اندازه گیری جذب در این طول موج کنترل می شود.
اگر پروتئین غشایی پس از یک ساعت سانتریفیوژ کردن یک ماده لیز یا هموژن در گرم 100000 در مایع رویی وجود داشته باشد، محلول در نظر گرفته می شود.
در بیشتر موارد، فعالیت بیولوژیکی پروتئین باید پس از حل شدن مواد شوینده در مایع رویی حفظ شود. بنابراین، شوینده مناسب باید حداکثر مقدار پروتئین فعال بیولوژیکی را در مایع رویی تولید کند.
با توجه به تعداد زیاد مواد شوینده موجود امروزه، انتخاب یک شوینده مناسب می تواند فرآیند دشواری باشد. برخی از نکات ذکر شده در زیر می تواند در انتخاب یک شوینده مناسب مفید باشد.
ادبیات را بررسی کنید و شوینده‌ای را امتحان کنید که قبلاً برای جداسازی و شناسایی پروتئین با خواص بیوشیمیایی یا آنزیمی مشابه استفاده شده است.
روش حذف مواد شوینده را در نظر بگیرید. اگر قرار است از دیالیز استفاده شود، شوینده ای با CMC بالا به وضوح ترجیح داده می شود.
روش دیگر، اگر از کروماتوگرافی تبادل یونی استفاده شود، شوینده غیر یونی یا زویترییونی مناسب تر است.
حفظ فعالیت بیولوژیکی یا آنزیمی ممکن است نیاز به آزمایش با چندین شوینده داشته باشد. نه تنها نوع، بلکه مقدار مواد شوینده استفاده شده نیز بر فعالیت پروتئین تأثیر می گذارد.
برای برخی از پروتئین ها، فعالیت بیولوژیکی در محدوده بسیار محدودی از غلظت مواد شوینده حفظ می شود. در زیر این محدوده پروتئین محلول نیست و بالاتر از یک غلظت خاص، پروتئین غیرفعال می شود.
