خربزه اعضای خانواده Cucurbitaceae است و شامل بسیاری از محصولات مهم تجاری است که انواع گیاه شناسی/باغبانی متنوعی را در بر می گیرد که به طور گسترده در مناطق معتدل، نیمه گرمسیری و گرمسیری جهان رشد می کنند.
یک گزارش اخیر در مورد ماهیت هتروزیس طالبی شاه پسند کشت شده در ایتالیا نشان می دهد که در بین هشت لاین پرورش ژنتیکی متمایز، همبستگی ارزش TSS به طور قابل توجهی متفاوت است و پیش بینی نتیجه بر اساس زمینه ژنتیکی والدین دشوار است [3].
این کار همچنین اهمیت تجزیه و تحلیل خط پرورش در خربزه را نشان می دهد.
خربزه ها در آسیا و آفریقا به دلیل دانه های غنی از پروتئین و چربی [4] و بعداً برای مزوکارپ یا خمیر میوه خود اهلی شدند.
انتخاب انسان گونه های خربزه فعلی ما را از خربزه های وحشی که میوه های بسیار کوچکی با گوشت نازک و تلخ داشت، ایجاد کرد.
ماهیت بیرونی زیاد خربزه منجر به شکل‌های مختلف گیاه‌شناسی و میانی با کاربردهای مختلف باغبانی شده است.
طبقه‌بندی اخیر گونه‌های ملوی که توسط پیترات (2016) ارائه شده است شامل 19 گروه و زیر گروه در گروه‌ها است [5].
خربزه شامل انواع سبزیجات (مورد استفاده برای سالاد، پخت و پز و ترشی)، انواع میوه های دسر و یک نوع عطر است.
خربزه های گروه آگرستیس در آفریقا و آسیا به صورت تازه و خشک مصرف می شود [5].
در آفریقا، روغن استخراج شده از دانه ها برای پخت و پز استفاده می شود (شورای تحقیقات ملی، 2008).
در هند، در ایالت راجستان، خربزه کاچری کشت می شود و به عنوان سبزی استفاده می شود [5]، اما در جنوب هند (کارناتاکا و آندرا پرادش)، خربزه کاچری مانند علف هرز رشد می کند.
این خربزه ها ریز هستند (طول کمتر از 4 سانتی متر) و از میوه های تلخ خربزه کاچری پرورشی در تهیه آشپزی (ارتباط شخصی) استفاده می شود.
در سودان از میوه های نارس خربزه تیبیش برای تهیه سالاد استفاده می شود و برخی از میوه ها نیز برای بذر کشت می شوند [5].
انواع مختلف خربزه اسیدولوس در هند و سریلانکا کشت می شود و از میوه های بالغ آن برای پخت و پز استفاده می شود [6].
در ایالت های جنوبی هند، آنها به طور گسترده ای به عنوان سبزیجات استفاده می شوند و میوه های بالغ برای ماه ها با اتخاذ روش های سنتی نگهداری ذخیره می شوند.
از میوه های نارس خربزه کانومون، فلکسوسوس و چت در سالاد یا ترشی استفاده می شود [5]. میوه کامل معمولاً در خربزه های گیاهی مصرف می شود.
خربزه نوع Momordica عمدتا در هند و آسیای جنوب شرقی کشت می شود.
میوه های رسیده از نظر شیرینی ملایم هستند و اغلب، تفاله آن با شکر یا دمنوش مصرف می شود [7].
