در میان فواید عسل، باید به اهمیت فعالیت باکتری کش آن در برابر ارگانیسم های بیماریزای انتروپاتوژن که باعث عفونت های روده ای شایع در تمام سنین می شود، اشاره کرد.
مطالعات آزمایشگاهی هلیوکوباکتر پیلوری (یکی از علل گاستریت) نشان داد که این باکتری با محلول 20 درصد عسل مهار می شود.
در تجربیات بیماران کم خونی، تجویز یک رژیم غذایی نرم و 30 میلی لیتر عسل سه بار در روز در 66 درصد از بیماران درمان موثر و 17 درصد دیگر را تسکین می دهد.
در درمان های گاستروانتریت باکتریایی، مشخص شد که عسل اصل گون مدت اسهال ناشی از ارگانیسم هایی مانند سالمونلا، شیگلا و ای کولی را کاهش می دهد. محققان عسل را به عنوان جایگزین ایمن برای گلوکز توصیه می کنند.
علاوه بر این، محتوای قند بالا به این معنی است که می توان از آن برای افزایش جذب سدیم و آب در روده استفاده کرد.
مصرف عسل باعث کاهش ترشح اسیدهای معده می شود.
آزمایش‌های انجام‌شده بر روی افراد و حیوانات میزان بهبودی 80 درصد از 600 زخم معده را نشان داد و بررسی‌های رادیولوژیکی نشان داد که زخم‌ها در 59 درصد موارد ناپدید شده‌اند.
یک مطالعه اخیر بر روی حیوانات نشان داد که استفاده از فروکتوز (قند فراوان در عسل) قبل از مصرف اتانول، محافظت در برابر آسیب معده را فراهم می کند و تغییرات PH ناشی از اتانول را معکوس می کند.
در درمان‌های بالینی بعدی نتیجه‌گیری شد که فروکتوز می‌تواند در کاهش مدت مسمومیت با الکل مفید باشد.
یکی دیگر از کاربردهای مفید این هدیه شگفت انگیز طبیعت، استفاده از آن به عنوان مرهم بر روی زخم ها است زیرا تحریک کننده، غیرسمی، استریل، باکتری کش، مغذی، به راحتی قابل استفاده و راحت تر از سایر پمادها است.
به دلیل قدرت شیرین کنندگی آن، مطالعاتی برای استفاده از عسل در رژیم غذایی بیماران دیابتی در حال انجام است، زیرا فروکتوز کندتر از گلوکز توسط دستگاه گوارش جذب می شود و سریعتر توسط کبد وارد می شود.
سطح قند خون پس از مصرف فروکتوز حداقل افزایش می یابد.
