الیاف ابریشم قوی هستند (به اندازه الیاف پشم از نظر راه رفتن قوی نیستند) اما من همیشه با استفاده از فرش ابریشم روی زمین مشکل داشتم.
با توجه به اینکه منسوجات ابریشمی گاهی به 1500 گره در هر اینچ مربع می‌رسند، جزئیات واقعاً باورنکردنی، من دوست دارم آنها را به‌عنوان ملیله روی دیوارها ببینم نه اینکه پاها، کفش‌ها و پنجه‌ها روی آنها قرار بگیرند.
اما این منم از آنجایی که بسیاری از فرش نگین فیروزه کاشان هنگام ریختن خونریزی می‌کنند، آیا این خطر را می‌پذیریم؟
برای راهنمایی بیشتر در مورد شناسایی کالای ابریشم باکیفیت و لیموهایی که «فرش هایی برای فرار» هستند، به پست های گذشته در مورد فرش های ابریشم واقعی و همچنین فرش های ابریشمی تقلبی مراجعه کنید.
فرشهای ویسکوز واقعاً بدترین انتخاب‌های فرش در حال حاضر هستند، می‌توانید دلیل آن را در پست قبلی من بخوانید: «فرشهای ویسکوز زباله هستند».
بسته به آنچه که دنبال آن هستید، مبادلاتی وجود دارد.
اگر می‌خواهید فرشهای ارزان قیمتی روی زمین بگذارید، الیاف مصنوعی می‌خرید.
نقطه مقابل این است که آنها ظاهر زیبایی ندارند و سریعتر “زشت” می شوند زیرا خاک را مانند الیاف طبیعی پنهان نمی کنند بنابراین بیشتر آنها را تمیز می کنید.
فرش طرح اکریلیک (مصنوعی) تبریز به شرح زیر است:
فرش ماشینی اکریلیک طرح تبریز.
حالا این فرش اکریلیک ساخت ایران است.
ماشینی و الیاف مصنوعی، اما با توجه به طرح «تبریز» می‌توانم تضمین کنم که به شخصی که آن را خریده گفته‌اند «این فرش ساخت ایران است، تبریز است» و از نظر فنی قالی‌فروش دروغ نمی‌گوید.
و مالک ممکن است با این باور که تبریز (یک شهر معروف دستباف) را که ارزش فروش مجدد دارد، خریده است.
اما این یکی اصلاً ارزش زیادی ندارد.
فرش های الیاف مصنوعی هرگز چنین نیستند.
اینجا گوشه تبریز “واقعی” است، فرش پشمی که در ایران دست باف است.
(به رنگ های غنی و درخشندگی آن توجه کنید، شما آن رنگ ها را در الیاف پلاستیکی مصنوعی دریافت نمی کنید.)
قالیچه پشمی دستبافت تبریز.
من فیبرها را به 3 دسته کلی تقسیم می کنم: خوب، بد، و زشت.
خوب = الیاف طبیعی (پشم، ابریشم، پنبه).
اینها قوی ترین، بهترین رنگ برای راه رفتن و راه رفتن روی الیاف هستند.
آنها همچنین همان چیزی هستند که در فرش های دستبافت استفاده می شود، که تمایل به خرید فرش های ارزشمند شما را دارند.
همچنین در فرش های ماشینی با کیفیت بالاتری مانند کاراستان از پشم استفاده می شود.
BAD = الیاف مصنوعی (نایلون، الفین/پلی پروپیلن، اکریلیک، پلی استر).
اینها فرشهای “جعلی” هستند که سعی می کنند شبیه پشم به نظر برسند اما جایگزین ضعیفی هستند.
فقط در صورتی باید اینها را بخرید که بدانید محصولی ارزان هستند و به فرشی نیاز دارید که بعد از چند سال آن را “یکبار مصرف” در نظر بگیرید.
زشت = الیاف قالیچه (ریون/ویسکوز، سیزال، جوت).
اینها الیافی هستند که واقعاً انتخاب وحشتناکی برای استفاده به عنوان فرش هستند.
الیاف ریون و ویسکوز ضعیف هستند، زرد می شوند، خونریزی می کنند و می ریزند.
سیزال و جوت نمی‌توانند روی آنها ریخته شوند، زیرا آنها روغن‌ها را آزاد می‌کنند و به روشی تغییر رنگ می‌دهند که اصلاح آن بدون استفاده از برخی مواد سفیدکننده واقعاً سخت است.
ما اغلب فرشهای سیزال را به‌عنوان «غیرقابل تمیز کردن» رد می‌کنیم، زیرا لاستیک‌هایی که آنها دوست دارند پشت آنها بچسبند، و پارچه‌ای که دوست دارند با آن حاشیه فرش‌ها را کنار بگذارند، همگی سردرد را تمیز می‌کنند.
DYES: خوب، بد و زشت.
رنگ‌ها از نظر اینکه چه چیزی “خوب” و چه چیزی “بد” است، علاوه بر اینکه از نظر بصری برای شما جذاب هستند، ثابت بودن یا نبودن آنهاست.
من DYES را به 3 دسته تقسیم می کنم: خوب، بد، و زشت.
GOOD = رنگهای ثابت رنگ.
اینها می توانند رنگ های طبیعی یا مصنوعی باشند.
«آزمایش» پایداری رنگ در فروشگاه سخت است.
می‌توانید به پشت نگاهی دقیق بیندازید و به دنبال هرگونه مهاجرت رنگ قابل رویت در آنجا باشید، زیرا بسیاری از فرش‌ها قبل از رفتن به بازار به صورت شیمیایی شسته شده‌اند.
شما همچنین می توانید یک دستمال بردارید و آن را مرطوب کنید تا مهاجرت “آسان” را آزمایش کنید.
در حالت ایده آل، اگر بتوانید فرش را در محموله بیرون بیاورید، می توانید یک آزمایش رنگ مناسب انجام دهید.
اگر انتقال در “آزمون” بسیار کم باشد (فقط یک رنگ رنگ)، پس این یک رنگ قوی است.
