لباس فلاش آرک نوعی لباس کار ایمنی ویژه است که کاربر را در برابر خطر آتش سوزی فلاش، از جمله احتراق خود به خود، که می تواند در صورت وجود گازهای خطرناک رخ دهد، محافظت می کند.
کارفرمایان باید اطمینان حاصل کنند که کارگرانشان به لباس کار power مجهز هستند که به‌درستی برای وضعیت موجود رتبه‌بندی شده است.
افرادی که در مناطقی کار می کنند که احتمال وقوع آتش سوزی وجود دارد باید بدانند که چگونه لباس های فلاش قوس الکتریکی در هنگام خرید تجهیزات حفاظت شخصی مناسب (PPE) آزمایش، رتبه بندی و طبقه بندی می شوند.
اصول اولیه
لباس‌های فلاش قوس الکتریکی یا لباس‌های قوس‌دار (AR) – که نباید با لباس‌های مقاوم در برابر آتش (FR) اشتباه گرفته شوند – برای محافظت از پوشنده هنگام کار در نزدیکی تجهیزات الکتریکی یا هر جایی که مستعد آتش‌سوزی و خطرات فلاش قوس الکتریکی است، طراحی و آزمایش شده است.
تمام لباس‌های کار فلاش قوس الکتریکی مقاوم در برابر شعله هستند، اما همه لباس‌های FR واجد شرایط لازم برای محافظت از شما در برابر خطرات فلاش قوس الکتریکی نیستند.
از آنجایی که آتش سوزی ناگهانی می تواند به سرعت و بدون هشدار رخ دهد، کارگران ممکن است فرصتی برای فرار از شعله های آتش نداشته باشند.
لباس فلاش آرک از گسترش آتش و سوختن لباس های فرد تا زمانی که به ایمنی برسد جلوگیری می کند.
لباس FR ممکن است به محافظت از کارگران در برابر شعله هایی که باعث سوختگی های تهدید کننده زندگی می شود کمک کند، اما در صورت احتراق خود به خود از فرد محافظت نمی کند.
در حالی که لباس FR می تواند شانس اشتعال را کاهش دهد و از کارگران در برابر سوختگی محافظت کند، اما آستانه ای دارد که در آن محافظت با لباس کار فلاش قوس الکتریکی یکسان نیست.
لباس‌های AR با مواد ویژه مقاوم در برابر شعله و الگوهای دوخت تقویت‌شده برای جلوگیری از شکستن لباس در آتش ساخته می‌شوند
تمام لباس های فلش قوس بر اساس توانایی آن در جلوگیری از سوختگی درجه دو تست شده و رتبه بندی می شوند.
تست فلاش قوس الکتریکی
فرآیند تست فلاش قوس الکتریکی شامل قرار دادن نمونه در معرض آتش فلاش است.
چندین استاندارد رتبه بندی برای لباس های فلاش قوس دار وجود دارد، از جمله: ASTM F1506، ASTM F1959، IEC 61482-2، IEC 61482-1-1 Method A و IEC 61482-1-1 Method B.
طبق ASTM F1959، حداقل 20 نمونه‌های لباس باید قبل از تأیید آن، در صورت قرار گرفتن در معرض گرما و آتش، آزمایش شوند و به‌طور مداوم عمل کنند.
در طول فرآیند آزمایش، سنسورها سطوح گرمایی را که از پارچه عبور می‌کند، بر اساس منحنی Stoll اندازه‌گیری می‌کنند، که سطح حرارت مورد نیاز برای ایجاد سوختگی درجه دوم را تعیین می‌کند.
این آزمایش نقطه‌ای را محاسبه می‌کند که در آن احتمال 50 درصد شروع سوختگی درجه دوم توسط پوشنده وجود دارد.
اگر سوراخ‌ها در پارچه قبل از رسیدن به آستانه احتمال 50 درصد باز شوند، آستانه شکست انرژی (EBT) محاسبه می‌شود که بر حسب کالری بر سانتی‌متر مربع بیان می‌شود.
این همان چیزی است که به عنوان رتبه بندی قوس پارچه شناخته می شود.
می توان آن را به صورت ATPV (مقدار عملکرد حرارتی قوس) یا EBT نمایش داد.
هر دو را می توان در طول یک آزمون محاسبه کرد، اما از رتبه بندی محافظه کارانه تر استفاده می شود.
