میوه ی خشک شده یا همان میوه خشک چربین میوه ای است که تقریباً تمام محتوای آب آن از طریق خشک کردن حذف شده است. میوه در طی این فرآیند منقبض می شود و میوه خشک کوچک و پر انرژی باقی می ماند.
کشمش رایج ترین نوع آن است و پس از آن خرما، آلو، انجیر و زردآلو قرار دارند.
انواع دیگری از میوه های خشک نیز در دسترس هستند، گاهی اوقات به شکل قندی (روکش قند). اینها عبارتند از انبه، آناناس، زغال اخته، موز و سیب.
میوه های خشک را می توان برای مدت طولانی تری نسبت به میوه های تازه نگهداری کرد و می تواند یک میان وعده مفید باشد، به خصوص در سفرهای طولانی که در آن یخچال در دسترس نیست.
میوه خشک بیشتر محتوای آب آن حذف شده است. رایج ترین گونه های آن عبارتند از کشمش، خرما، آلو، انجیر و زردآلو.
میوه خشک بسیار مغذی است. یک تکه میوه خشک حاوی تقریباً همان مقدار مواد مغذی میوه تازه است، اما در بسته بندی بسیار کوچکتر تغلیظ شده است.
از نظر وزن، میوه خشک حاوی 3.5 برابر فیبر، ویتامین و مواد معدنی میوه تازه است.
بنابراین، یک وعده می تواند درصد زیادی از مصرف توصیه شده روزانه بسیاری از ویتامین ها و مواد معدنی مانند فولات را تامین کند.
با این حال، چند استثنا وجود دارد. به عنوان مثال، وقتی میوه خشک می شود، محتوای ویتامین C به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.
میوه های خشک به طور کلی حاوی مقدار زیادی فیبر هستند و منبع عالی آنتی اکسیدان ها، به ویژه پلی فنول ها هستند.
آنتی اکسیدان های پلی فنل با مزایای سلامتی مانند بهبود جریان خون، سلامت گوارش بهتر، کاهش آسیب اکسیداتیو و کاهش خطر ابتلا به بسیاری از بیماری ها مرتبط هستند.
میوه خشک سرشار از فیبر، ویتامین ها و مواد معدنی است. همچنین سرشار از آنتی اکسیدان های فنولیک است که فواید سلامتی زیادی دارند.
