من ژله را به عنوان یک پوره میوه یا آبمیوه ساده با چند ورقه ژلاتین تصور می کردم یک دسر نسبتاً کودکانه و کمی خسته کننده یا اگر تلویزیون آمریکایی را باور کنید یک وعده غذایی که تقریباً همیشه در عبایی و بدون هیچ بسته ای خورده می شود.
پشت با این حال وقتی شروع به یادگیری بیشتر در مورد این موضوع کردم به زودی متوجه شدم که این فقط نوک کوه یخ است. پیتر بریرز در کتاب ژله‌ها و قالب‌هایشان جادوی ژله را به‌طور کامل خلاصه کرده است.
ژله آماده خانواده از نظر خواص فیزیکی منحصر به فرد هستند. اگرچه آنها تقریباً بی مزه هستند، اما می توانند فوراً هر طعم انتخابی را جذب کنند.
آنها بدون بافت خاص خود، می توانند از کرم ها، غلات، پوره های میوه، آجیل زمینی و بسیاری چیزهای دیگر استفاده کنند. آنها همچنین می توانند برای قرار دادن میوه های تازه، نگهداری شده یا شیرین شده، یا کاستارد سفت و سایر ژله هایی با طعم و رنگ متضاد استفاده شوند.
از آنجایی که در ابتدا بی رنگ هستند، فوراً طیف وسیعی از رنگ ها، رنگ ها و درجات تیرگی را به خود می گیرند. آنها هیچ شکلی از خود ندارند، اما شکل هر قالب یا ظرفی را که در آن ریخته می شوند، به خود می گیرند.
این فهرست از ویژگی ها در حال حاضر چشمگیر است، اما هنوز مهمترین و منحصر به فرد ترین ویژگی های آنها را شامل نشده است. اولین مورد شفافیت کامل است.
هیچ غذای دیگری قادر به عبور نور از درون آن نیست که توسط سطوح بیرونی آن منعکس و منکس شده است. دومی حرکت پویا است، عامل تاب خوردگی، که همیشه برای چشم لذت بخش است.
سومین مورد، به همان اندازه مهم، ظرفیت آنها برای آزاد کردن آهسته طعم و بافت در دهان است که در غیر این صورت با سرعت بیشتری بلعیده می شود.
