درخت خرمای نخل آفتاب یا از دانه ها یا از مکنده ها تکثیر می شود، شاخه هایی که عمدتاً در نزدیکی پایه ساقه در سال های اولیه زندگی نخل ایجاد می شوند.
شاخه ها برای کاشت های تجاری استفاده می شوند. هنگامی که شاخه ها سه تا شش ساله هستند و ریشه های خود را تشکیل می دهند، آنها را برداشته و کاشت می کنند.
نخل ها در 4 تا 5 سال شروع به میوه دادن می کنند و در 10 تا 15 سالگی به باروری کامل می رسند و هر کدام 40 تا 80 کیلوگرم (90 تا 180 پوند) یا بیشتر محصول می دهند.
نخل ها تا 150 سال عمر می کنند، اما تولید میوه آنها کاهش می یابد و در فرهنگ تجاری در سنین پایین تر جایگزین می شوند.
تمام قسمت های نخل خرما محصولاتی با ارزش اقتصادی تولید می کند. تنه آن الوار را فراهم می کند. قسمت میانی برگ ها مواد لازم برای جعبه ها و مبلمان را تامین می کند.
جزوات، برای سبد فروشی؛ پایه های برگ، برای سوخت؛ ساقه میوه برای طناب و سوخت.
فیبر، برای بند ناف و مواد بسته بندی؛ و دانه ها را گاهی آسیاب می کنند و به عنوان خوراک دام استفاده می کنند.
شربت و یک سرکه قوی از این میوه به دست می آید. از شیره به عنوان نوشیدنی، چه تازه و چه تخمیر شده استفاده می شود.
اما چون روش استخراج به نخل آسیب جدی می زند، فقط از درختانی که میوه کمی تولید می کنند برای شیره استفاده می شود.
هنگامی که یک نخل بریده می شود، جوانه انتهایی لطیف به عنوان سالاد خورده می شود.
مصر، ایران، عربستان سعودی و عراق کشورهای پیشرو در تولید و صادرکننده خرما هستند، اگرچه میوه های الجزایر و تونس نیز در اروپا به خوبی شناخته شده است.
کالیفرنیا بزرگترین تولید کننده آمریکایی است. نخل خرما به عنوان یک درخت زینتی در کنار سواحل مدیترانه اروپا رشد می کند.
از برگ های آن برای جشن یکشنبه نخل در میان مسیحیان و برای جشن سوکوت (عید خیمه ها) در بین یهودیان استفاده می شود.
