ژرم پلاسم زردآلو بر اساس ویژگی‌های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی به چهار گروه عمده اکولوژیکی با زیر گروه‌های منطقه‌ای (آسیای مرکزی، ایران قفقازی، اروپایی و ژونگر-زایلیج) طبقه‌بندی می‌شود.
گروه های شمال و شرق چین اخیراً در این طبقه بندی گنجانده شده اند.
زردآلو در مشهد با بهترین کیفیت توزیع می شود.
از آنجایی که دانه زردآلو برای اولین بار از طریق “جاده ابریشم” به اروپا، آسیای میانه و بخش های کوچکتر آسیا آورده شد، زیستگاه های طبیعی آن از ترکستان تا بخش های غربی چین را شامل می شود.
بر اساس گزارش سازمان خواربار و کشاورزی (FAO)، ترکیه و ازبکستان به ترتیب با تولید 833398 تن و 529109 تن در سال 2020 بزرگترین تولیدکنندگان زردآلو در جهان هستند.
ایران، الجزایر، ایتالیا، افغانستان، اسپانیا، یونان، پاکستان و مراکش بزرگترین تولیدکنندگان بعدی هستند.
بر اساس شکل 1، تولید زردآلو را بر اساس 10 کشور و قاره برتر از سه سال نشان می دهد: 2018، 2019، 2020.
کشورهای برتر تولید زردآلو عبارتند از ترکیه، ازبکستان، ایران، الجزایر، ایتالیا، افغانستان، اسپانیا، یونان، پاکستان.
از نمودار 1، ترکیه بیشترین تولید زردآلو را در تمام سال ها نشان می دهد، در حالی که مراکش کمترین تولید را در بین این کشورها در طول این سه سال نشان می دهد.
تولید زردآلو ممکن است تحت تأثیر عوامل/موقعیت های جغرافیایی و تغییرات آب و هوایی آن باشد.
در سال 2020، تولید زردآلو به تدریج کاهش یافت که ممکن است به دلیل بیماری همه گیر COVID-19 باشد.
عملکرد زردآلو به عنوان محصول به عنوان شاخصی از بهره وری، کارایی و فرآیند تولید با کیفیت شناخته می شود.
شکل 2 نشان می دهد که بازده تقریباً در سه سال بعد به طور قابل توجهی ثابت است.
در سال 2018 و 2019، عملکرد تولید زردآلو توسط اکثر کشورها پیشرفت نشان داد.
در همین حال، در سال 2020، همه 10 کشور به دلیل همه گیری کووید-19 که کل جهان را تحت تأثیر قرار داده است، نتیجه کاهش یافته اند.
برای چین، اسپانیا، ایتالیا، سرزمین اصلی چین، افغانستان و پاکستان همواره نشان داده‌اند که کمترین سطح برداشت زردآلو را در سال‌های 2018، 2019 و 2020 دارند. چین، اسپانیا، ایتالیا، سرزمین اصلی چین، افغانستان، پاکستان هیچ تغییری در تمام سال های مورد مطالعه نشان ندادند.
