علی‌رغم بررسی‌های منظم قضایی، اجتماعی و مطبوعاتی، اتفاق نظر کمی در مورد عملکرد لباس‌های فرم مدارس، یا توافق در مورد شواهدی مبنی بر تأثیر آن بر آموزش و سلامت وجود دارد.
نقض خط مشی لباس فرم کلاس هفتم دخترانه منجر به پرونده های دادگاه شده است (به عنوان مثال، [1، 2])، و دادگاه ها توجه دارند که در تمرکز بر حق و نادرست یک خط مشی لباس فرم خاص، مسائل اساسی طراحی و خط مشی لباس نادیده گرفته شده است [3] .
در همین حال، در آغاز سال تحصیلی در بسیاری از کشورهای انگلیسی زبان، مقالات مطبوعاتی متعددی در مورد هزینه‌های خانواده‌ها برای تهیه لباس‌های فرم مدرسه [4-8]، ارزش آن برای پول [9-11] وجود دارد، و آیا طراحی لباس برای زندگی مدرن مناسب است [12-17].
به نظر می رسد بحث در یک بحث سطحی در مورد خوب یا بد بودن لباس فرم مدرسه با مشکل مواجه شود.
به ندرت بحث ها به شواهد تجربی در مورد طراحی لباس فرم مدرسه و سیاست در مورد استفاده از یکنواخت اشاره می کنند.
این وضعیت سوالاتی را در مورد در دسترس بودن شواهد برای استفاده از یونیفرم مدرسه، تأثیرات آن بر پیامدهای آموزشی یا سلامتی، و دلایل اساسی برای استفاده از لباس مدرسه ایجاد می کند.
این مقاله از یک لنز بهداشت عمومی استفاده می‌کند تا شواهدی در مورد اینکه چرا ما لباس‌های متحدالشکل داریم و چه تأثیراتی بر نتایج آموزشی و سلامتی دارند، مرور می‌کند.
یک دیدگاه بهداشت عمومی برای بررسی شواهد انتخاب شد، زیرا به صراحت برای تجزیه و تحلیل تأثیرات نیروهای اجتماعی-سیاسی گسترده و عوامل تعیین کننده سلامت بر تجربیات فردی طراحی شده است
علاوه بر این، بهداشت عمومی آموزش و سلامت را به عنوان تقویت کننده متقابل و ذاتاً مرتبط می بیند.
یکی موفقیت دیگری را تعیین می کند.
در نتیجه، بسیاری از سیاست‌های بهداشت عمومی با هدف بهینه‌سازی تنظیمات گسترده‌تر سیاست اجتماعی برای بهبود سلامت و آموزش [18] و تشویق نتایج عادلانه به‌ویژه برای آسیب‌پذیرترین جمعیت‌ها [19] است.
همچنین به همین دلیل است که سازمان بهداشت جهانی (WHO) سلامت را در تمام سیاست‌های دولت برای بهبود سلامت کلی جمعیت ارتقا می‌دهد ([20]).
از این رو توجه به سلامت و تندرستی جسمی و روانی دانش آموزان برای ارتقای پیامدهای آموزشی مهم است.
این شامل شواهدی برای انتخاب لباس‌های فرم مدرسه و سیاست‌های تک‌تک مدارس در مورد یونیفرم و چگونگی تأثیر این لباس‌ها بر سلامت دانش‌آموز است.
